Małżeństwo

Z tego powodu mężczyzna opuści ojca swego i matkę i złączy się ze swojążoną. I staną się dwoje jednym ciałem. I tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. (MK 10, 6-7)

Pismo święte zaczyna się od opisu stworzenia mężczyzny i kobiety na obraz i podobieństwo Boże, a kończy wizją “Godów Baranka” (Ap 19, 7. 9). Od początku do końca Pismo święte mówi o małżeństwie i jego “misterium”, o jego ustanowieniu i znaczeniu, jakie nadał mu Bóg, o jego początku i celu, o różnych sposobach jego urzeczywistniania w ciągu historii zbawienia, o jego trudnościach wynikających z grzechu i jego odnowieniu “w Panu” (1 Kor 7, 39), w Nowym Przymierzu Chrystusa i Kościoła.

Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami, zawiązuje się przez przymierze małżeńskie […] „Sam bowiem Bóg jest twórcą małżeństwa”. Powołanie do małżeństwa jest wpisane w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy. Małżeństwo nie jest instytucją czysto ludzką, chociaż w ciągu wieków mogło ulegać licznym zmianom w różnych kulturach, strukturach społecznych i postawach duchowych. Ta różnorodność nie powinna prowadzić do zapomnienia o jego wspólnych i trwałych cechach. Chociaż godność tej instytucji nie wszędzie ukazuje się z taką samą jasnością, to jednak we wszystkich kulturach istnieje pewne zrozumienie dla znaczenia związku małżeńskiego. „Szczęście osoby i społeczności ludzkiej oraz chrześcijańskiej wiąże się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej”. Bóg, który stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam jest Miłością (1J 4, 8-16). Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Jest ona dobra, co więcej bardzo dobra, w oczach Stwórcy. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: “Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: “Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną!” (Rdz 1, 28).

Sakrament małżeństwa zawierany jest na oczach Boga i Kościoła, mężczyzna i kobieta składają przysięgę, którą Bóg przyjmuje i która jest urzeczywistniana przez fizyczne zjednoczenie pary. Ponieważ sam Bóg wiąże małżeństwo, jest ono nierozerwalne aż do śmierci jednego z małżonków.

Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem. Kapłan modli się do Boga o błogosławieństwo dla pary i jest świadkiem, że że małżeństwo zostało zawarte zgodnie z określonymi warunkami oraz że złożona została stosowna i publiczna przysięga. Ksiądz (lub diakon) uczestniczący w ceremonii zaślubin przyjmuje w imieniu Kościoła zgodę małżonków i udziela im błogosławieństwa Kościoła. Obecność przedstawiciela Kościoła (a także świadków) podczas sakramentu jasno pokazuje, że jest to rzeczywistość życia kościelnego. Małżeństwo zawierane jest tylko wtedy, gdy istnieje zgoda małżeńska, a więc jeśli mężczyzna i kobieta dobrowolnie chcą zawrzeć związek małżeński bez strachu i przymusu, a dla ich małżeństwa nie ma naturalnych lub kościelnych przeszkód.

Węzeł małżeński został więc ustanowiony przez samego Boga, tak że zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane. Węzeł wynikający z wolnego, ludzkiego aktu małżonków i z dopełnienia małżeństwa jest odtąd rzeczywistością nieodwołalną i daje początek przymierzu zagwarantowanemu wiernością Boga. Kościół nie ma takiej władzy, by wypowiadać się przeciw postanowieniu mądrości Bożej.

Małżeństwo powinno zostać zawarte publicznie. Pan i panna młodzi są pytani, czy zawierają ślub dobrowolnie. Młodzi przysięgają sobie nawzajem: ślubuję Ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny i wszyscy święci.” Wtedy ksiądz błogosławi obrączki, którymi wymieniają się nowożeńcy.

(Na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego i „Youcat”)

Zawarcie sakramentu małżeństwa jest bardzo poważnym i odpowiedzialnym krokiem w życiu człowieka, ponieważ zobowiązuje małżonków do wzajemnego szacunku, miłości i troski przez całe życie, dlatego też Kościół Katolicki odpowiedzialnie traktuje proces przygotowania do tego sakramentu i tego samego wymaga od osób planujących małżeństwo. Wymaga to przede wszystkim czasu na duchowe przygotowanie się do małżeństwa, ale także na załatwienie wszystkich niezbędnych formalności (aktu chrztu i zaświadczenia o stanie cywilnym oraz bierzmowaniu, kursów przedmałżeńskich, kwestionariusza przedmałżeńskiego itp.). Jeśli planujesz przystąpić do sakramentu małżeństwa, koniecznie skontaktuj się z kościołem, w którym planujesz wziąć ślub co najmniej pięć miesięcy przed planowaną datą.