Bierzmowanie

Bierzmowanie jest znakiem dojrzałości chrześcijańskiej, świadomym umocnieniem przez Ducha Świętego osoby, która została ochrzczona i jest gotowa do życia wiarą.

Bierzmowanie

Bierzmowanie jest sakramentem, który dopełnia łaskę Chrztu i dzięki któremu otrzymujemy dar Ducha Świętego. Osoba, która zdecydowała się wieść życie dziecka Bożego, prosząc o udzielenie jej Ducha Świętego poprzez nałożenie rąk i namaszczenie Krzyżmem, zyskuje moc Bożej miłości i dawania świadectwa słowem i czynem. Staje się pełnoprawnym i odpowiedzialnym członkiem Kościoła.

Chrystus wielokrotnie obiecywał wylanie Ducha. Spełnił najpierw tę swoją obietnicę w dniu Paschy, a następnie w sposób jeszcze bardziej zdumiewający w dniu Pięćdziesiątnicy. Apostołowie napełnieni Duchem Świętym zaczęli głosić “wielkie dzieła Boże” (Dz 2, 11), a Piotr oznajmił, że to wylanie Ducha jest znakiem czasów mesjańskich. Ci, którzy wówczas uwierzyli słowom Apostołów i pozwolili się ochrzcić, także otrzymali dar Ducha Świętego.

„Od tego czasu Apostołowie, wypełniając wolę Chrystusa, przez wkładanie rąk udzielali neofitom daru Ducha Świętego, który uzupełniał łaskę chrztu. Dlatego w Liście do Hebrajczyków wśród pierwszych elementów formacji chrześcijańskiej wymienia się naukę o chrzcie i wkładaniu rąk. To wkładanie rąk w tradycji katolickiej słusznie uznaje się za początek sakramentu bierzmowania, który w pewien sposób przedłuża w Kościele łaskę Pięćdziesiątnicy”.

Aby jeszcze lepiej wyrazić dar Ducha Świętego, po pewnym czasie do gestu wkładania rąk dodano namaszczenie wonną oliwą (krzyżmem). To namaszczenie wyjaśnia imię „chrześcijanin“, które znaczy „namaszczony“ i bierze początek od imienia samego Chrystusa, “którego Bóg namaścił Duchem Świętym” (Dz 10, 38). Obrzęd namaszczenia przetrwał do naszych czasów. Bierzmowanie zarówno utwierdza chrzest jak i umacnia łaskę chrzcielną.

Liturgia sakramentu bierzmowania rozpoczyna się od odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych oraz wyznania wiary. W ten sposób widać wyraźnie, że bierzmowanie jest kontynuacją chrztu. Gdy chrzci się człowieka dorosłego, przyjmuje on bierzmowanie zaraz po chrzcie, a następnie uczestniczy w Eucharystii.

Biskup wyciąga ręce nad bierzmowanymi; jest to gest, który od czasów apostolskich jest znakiem daru Ducha Świętego. Biskup modli się o Jego wylanie. Po tym następuje właściwy obrzęd sakramentu. Sakramentu bierzmowania udziela się przez namaszczenie krzyżmem na czole, którego dokonuje się wraz z nałożeniem ręki i przez słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.

W obrzędzie tego sakramentu dwa elementy są kluczowe: znak namaszczenia oraz to, co namaszczenie pozostawia i wyciska, a mianowicie duchową pieczęć.

Jak wynika z samej celebracji, skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jakie niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy. Bierzmowanie powiększa i pogłębia łaskę chrzcielną:

– zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić “Abba, Ojcze!” (Rz 8,15);

  • ściślej jednoczy nas z Chrystusem;
  • pomnaża w nas dary Ducha Świętego;
  • udoskonala naszą więź z Kościołem.

– udziela nam specjalnej mocy Ducha Świętego, abyśmu jako prawdziwi świadkowie Chrystusa słowem i czynem szerzyli i bronili wiarę, mężnie wyznawali imię Chrystusa oraz nigdy nie wstydzili się Krzyża.

(Na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz „Youcat“)